Inleiding
Gedane zaken nemen geen keer. Betekent dit ook dat (wetenschappelijke) opvattingen die in het verleden zijn geventileerd als definitief moeten worden beschouwd? Ligt de geschiedenis van het denken vast? Voor (kunst) objecten die in het verleden tot stand zijn gebracht is dat niet altijd vanzelfsprekend. Monumenten kunnen in hun oorspronkelijke staat worden teruggebracht door later aangebrachte veranderingen ongedaan te maken. Schilderijen kunnen van ongewenste symbolen worden ontdaan en zijn dan ‘geschikt’ om door huidige ogen te worden aanschouwd. Beelden kunnen anders worden geïnterpreteerd.
In de visie van de economist Ludwig Lachmann (1906-1990) kunnen huidige opvattingen in theorie en praktijk niet los worden gezien van hetgeen eerder werd gedacht en geschreven. In het voorwoord van The Legacy of Max Weber merkt hij het volgende op: “… the ideas contributed in the past do not at present necessarily exist in their final form. The answers which have been given are all possible answers to recurring questions, but there may be other answers. The problems which thinkers of the past have attempted to solve may have solutions other than those proposed, but which still elude us.”
Met behulp van deze leidraad bezien we de inhoud van het 9e hoofdstuk uit De rol van de accountant bij de waardering van ondernemingen. (zie hieronder)
In 1993 werd door de Commissie Bedrijfseconomie van het NIVRA de Werkgroep Aandelenwaardering in het leven geroepen. In 1995 werd het door de werkgroep samengestelde rapport gepubliceerd.[i]
Op dit moment leven we een kleine dertig jaar later. Wat hebben we inmiddels geleerd? Wat kan verdwijnen en wat willen we behouden.
In een volgende bijdrage zal hoofdstuk 9 van uitgebreid commentaar worden voorzien.
[i] Vis, J. (red.): De rol van de accountant bij de waardering van ondernemingen; Delwel/Koninklijk NIVRA, 1995.
Comments